Op een afgelegen plek, vlakbij het uitgestrekte natuurreservaart 'Donana' in Andalucie, ligt een idylisch domein, genaamd 'Global Tribe', ontwikkeld door mensen met grote dromen. Onder elkaar noemen de bewoners zichzelf ook wel 'Los Hippies'.
Global tribe is een volledig zelf-voorzienende gemeenschap, opgericht door Cynthia en Joy, een Spaans-Pools koppel dat jaren de wereld rondreisde en met de daaruit voortstromende kennis, ervaring en een vernieuwende wereldbeeld een stukje paradijs op aarde wil creëren. Ze voorzien maximaal in hun eigen levensbehoeften, verwerken alle afvalstoffen opnieuw in de tuin en handelen steeds met het uiterste respect voor het eco-systeem.
De tribe bestaat inmiddels vier jaar en werd mee opgebouwd door vrijwilligers. Velen kwamen aanvankelijk op bezoek, eens proeven, en bleven er uiteindelijk maanden, tot zelfs jaren. Omdat de energie die over het land en door de community stroomt zo resoneert. Omdat ze er zichzelf kunnen zijn, zonder oordeel.
Het werk bestaat voornamelijk uit arbeid op het land, onderhoud van het terrein en huishoudelijke taken. En doorheen dit aardse werk is de spirituele dimensie sterk verweven. Er is een hoger doel dat de bewoners verbindt, namelijk het creëren van een 'nieuwe wereld'. Een wereld waarbij men niet meer in hiërarchiën functioneert en afhankelijk is van maatschappelijke instituties (de bank, de klassieke arbeidsmarkt,...). Een wereld waarbij men samenleeft in kleine gemeenschappen, die onderling samenwerken en uitwisselen. Een wereld die functioneert als één levend, ademend organisme, waarbij de communities fungeren als de cellen die samen het grotere geheel vormen.
Het samenleven op deze manier heeft ook zo zijn specifieke uitdagingen. Mensen leven samen met een groep die tegelijk de hele tijd in verandering is. Wie hier leeft, leert noodgedwongen de kunst van het loslaten. Bewonder komen en gaan, de leefomgeving beweegt voortdurend.
Doordat men zo kort op elkaar leeft, zijn er hoe dan ook confrontaties. De bewoners drukken het mooi uit met de term 'spiegelen': we zijn allemaal spiegels voor elkaar en triggeren elkaar daar waar we nog zelf te groeien hebben. Om op deze manier te leven, is het daarom erg belangrijk dat je bereid bent om in je eigen boezem te kijken en verantwoorderlijkheid te nemen voor je eigen ontwikkeling. En om dit alles te laten werken is continu communiceren en afstemmen uiteraard 'key'.
Aanvankelijk surfte ik mee op de ontspannen vibe die er heerste, maar al snel merkte ik dat er onder die eerste glimmende laag een zekere hardheid en gespannenheid in de groep leefde die ik niet had verwacht. Het viel me bijvoorbeeld op dat de bewoners weinig lachten, en ook bijna niet met elkaar praatten. Eigenlijk leken ze ongelukkig. Hoe kan dat?
Het doet me denken aan de uitspraak: 'Waar mensen samen zijn wordt er gemenst'. Het doel om samen te leven in een nieuwe vorm mag dan wel prachtig zijn, maar het is ook een samenkomen van verschillende karakters, waarden, normen en levensdoelen en dat is allerminst evident.
Na verloop van tijd kreeg ik het gevoel dat veel bewoners misschien nog het meest van al weg wilden van hun oude leven, haast op de vlucht zijn voor een disfunctioneren van hun oude omgeving. Maar ook in deze nieuwe omgeving hebben ze zichzelf nog altijd bij, en misschien wilden ze daar ook wel voor op de vlucht. Het probleem is dat we nooit van onszelf kunnen onstnappen, hoe ver we ook reizen. Het vraagt een reizen naar binnen, een aangaan en in de ogen kijken van de demonen die er in ons leven. En volgens mij waren het net die moeilijke stukken die ook voelbaar werden in de community: het ingehaald worden door datgene waar men van weg wilt.
Uiteindelijk voelde ik dat de energie op deze plaats niet met mij resoneerde. Het gebeuren was iets te grenzeloos en chaotisch. Mijn zenuwstelsel raakte er vooral erg van overprikkeld.
In gesprek met de bewoners leek op dit niet-resoneren ook een oordeel te zitten: 'Als je hier niet past, dan ben je nog niet voldoende spiritueel ontwikkeld'.
Ik ervaar het anders. Niet elke plant groeit en bloeit op dezelfde plaats en ik heb te ontdekken welke omgeving mijn lichaam en geest helpt om open te bloeien.
Om het beeld van de cellen te volgen heeft elke cel zijn eigenheid, zijn eigen cultuur.
Ik denk dat ik een cel nodig heb die met iets meer zachtheid, orde, veiligheid en warmte beweegt.
Op onze reis bezoeken we nog enkele andere communities.
Ik ben benieuwd om hen te ontmoeten en ontdekken hoe zij samen-leven.
En intussen keer ik terug naar mijn favoriete habitat: de stilte en zachtheid van de vrije, wilde natuur.
Tine van Ingelgem
Dag lieve lezer. Mijn naam is Tine. Ik ben werkzaam als psycholoog en psychotherapeut. Ik heb een bijzondere voorliefde voor meditatie, yoga, zingeving en zelfcompassie.
Tevens ben ik opgeleid als hartcoherentiecoach, mindfulnesstrainer, yogadocent en verdiepte me in de polyvagaaltheorie en verliesbegeleiding.
Met De Kunst van het Ziek Zijn wil ik mensen helpen om voluit en sprankelend te leven met hun vermoeidheid, ziekte of pijn.