Ik lijk momenteel in twee totaal verschillende werelden te leven.
Er is de wereld waar de vrede en harmonie van de ongerepte natuur rijkelijk stroomt.
En de wereld van een aanzwellende oorlog en verdere destabilisatie.
Ik merk de angst en doemscenario's op die in mijn geest opdoemen als ik de berichtgevingen lees.
En dat is oke.
Ik ken deze angst als een goede vriend die mij wil beschermen.
Tegelijkertijd voel ik dat ik niet te lang in die angst wil blijven hangen.
Want waar brengt die mij, uiteindelijk?
Vooral bij een verharding, verkramping en verkilling in mezelf.
Als ik even stilsta, dan voel ik dat ik nu
vooral nood heb aan een veilige haven
aan momenten van rust en vrede in mezelf,
aan koesteren, voeden, verzorgen,
aan verbondenheid en warmte van het hart,
aan vasthouden en vastgehouden worden,
aan extra goed zorgen voor mezelf
en dat prioriteit maken.
Want op deze manier gaat
na die dagen van angst
stilaan
het licht in mezelf weer branden. 🌟
En dan groeit het vertrouwen
diep vanbinnen weer aan,
een Weten dat zegt dat
in het huidige moment
in mezelf een vrede heerst
zo krachtig
dat geen enkele duisternis
haar ooit kan doven.
💙 Hoe kan jij jezelf vandaag extra zachtheid en zorg gunnen?💙
Deel hieronder en help anderen hun licht te hervinden 🙏🌟
Tine van Ingelgem
Dag lieve lezer. Mijn naam is Tine. Ik ben werkzaam als psycholoog en psychotherapeut. Ik heb een bijzondere voorliefde voor meditatie, yoga, zingeving en zelfcompassie.
Tevens ben ik opgeleid als hartcoherentiecoach, mindfulnesstrainer, yogadocent en verdiepte me in de polyvagaaltheorie en verliesbegeleiding.
Met De Kunst van het Ziek Zijn wil ik mensen helpen om voluit en sprankelend te leven met hun vermoeidheid, ziekte of pijn.